De afgelopen dagen ben ik de Apenijnen over gegaan. Het was de grootste verrassing van mijn tocht. Ik heb er de mooiste etappe tot nu toe gelopen: van Berceto via de Passo della Cisa naar Pontremoli. Prachtige uitzichten over groene heuvels. In Pontremoli ben ik Toscane binnen gekomen. Morgen loop ik naar Marina di Massa, aan de kust om er 3 dagen te blijven. Ik ben in het gezelschap van twee andere pelgrims uit Duitsland: Theresa, een dame uit Düsseldorf die een week geleden uit Piacenza vertrokken is.
Vanaf morgen zijn er een paar dagen geen updates over Egbert. De schrijfster gaat namelijk een paar dagen naar het buitenland, deze keer zonder laptop. Op zaterdag zal er een samenvatting komen van dag 59, 60 en 61 en daarna zal er elke dag gewoon weer een update over onze pelgrim te vinden zijn op deze site.
Tot zaterdag en dus geen zorgen maken, Egbert loopt ondertussen lekker verder!
Fiorenzuola d’Arda – Fidenza, 20 kilometer, via Chiaravalle, San Rocco, Castione Marchesi en Bastelli. Perfect loopweer vandaag, zo’n 24 graden en het landschap was een stuk aantrekkelijker en afwisselender dan de afgelopen dagen.
Geslapen: Weinig, maar niet door de mannen van de punkband die braaf en rustig op zijn kamer sliepen, wel door een vrouw die de halve nacht ruzie heeft gemaakt met haar man.
Route: Piacenza – Fiorenzuolo d’Arda via Pontenure en Roveleto.
Afstand: 27 kilometer.
Maaltijd: Pizza.
Door de korte etappe van vandaag, had ik veel tijd om Piacenza te bekijken. Het voelde als een soort rustdag. Piacenza is een fijn plekje om te zijn. Ik voelde me er meteen op mijn gemak. Het is ook gewoon fijn om anoniem in een mooie stad rond te hangen. Ik ben helemaal ontspannen. Gelukkig was het mogelijk om nieuwe wandelsokken te kopen. Ik heb nog maar één paar, die ik elke dag moet uitwassen, zodat ik veel op mijn slippers moet lopen. Ik slaap vannacht in een jeugdherberg, waar ik mijn kamer deel met een punkband, genaamd Mute, die in Italië aan het touren is.
Om de Po over te steken en om in de streek Emilia Romagna te komen, moest ik met een boot mee. De boot wordt bestuurd door Danilo Parisi, die ooit zelf naar Rome liep. Hij heeft het druk, want zijn hond moet nog uitgelaten worden. De overtocht duurt precies 5 minuten. “Hier begint het echte Italië” zegt hij, als we via een drassig grasveld zijn huis bereiken. Ik krijg een stempel en loop verder naar Calendasco, 3 km verderop. Daar neem ik mijn intrek in het washok van mevrouw Zamboni, die met haar zoon Albergo Tre Corone runt.
