Oude nonnen, het zijn geen ouwehoeren. De dames waar ik afgelopen nacht sliep leven vooral in stilte. Ze hebben het verdiend, want ze zijn op leeftijd en hebben heel hun leven hard gewerkt. Als er dan wel even gesproken moet worden, gaat het soms mis. Zo ook vanmorgen. Ik was extra vroeg opgestaan om de hitte voor te blijven. De superiore (hoofdnon) was al wakker en vroeg wanneer ik wilde vertrekken. Ik zei haar : na het ontbijt. Ontbijt is ‘collazione’ in het Italiaans. Ze bekeek me met een combinatie van verbijstering en respect.
Sms: “Vetralla – Sutri, 22 km. Via Giardino en Capranica. Geen wifi. Ik zit in een klooster genaamd ‘Oasi di Pace’. Het enige wat ik tot nu toe heb gehoord zijn schreeuwende mensen. Vanavond bellen?”
Sms: “Viterbo – Vetrella, 30 km, waarvan 13 onnodig. Veel keelpijn. Heb goede hoop dat het overgaat met mijn pillen. Ik loop in ieder geval snel en ben niet extra moe. Geen wifi, moet wachten tot 3 uur. X”
Vervolgens stuurde hij via Whatsapp deze foto:
Vandaag: Montefiascone – Viterbo, 19 km.
Het voelde goed om na een week weer terug te zijn op de Via Francigena. Ik moest er wel weer even wennen aan wennen dat ik alleen was. Zonder andere mensen dan, want ik zie veel dieren onderweg: hagedissen, slangen, wilde zwijnen en af en toe een hert. De route ging door de heuvels boven het meer van Bolsena. Het zorgde voor prachtige uitzichten. In Montefiascone staat de Torre de Pellegrini, de pelgrimstoren. Van daaruit kon ik het hele meer overzien. Ik slaap vandaag in een Capucijnenklooster. Toen ik was geïnstalleerd, had ik even een muziekje opgezet (het nummer Sirens van dEUS).
Sms: “Perugia – Orvieto (trein). Orvieto – Bolsena 24 km (te voet), via Gambelletta, Tamburini. Geen wifi. Bellen kan! X”
