Egbert had vandaag een hele heftige dag. Een ondergesneeuwd pad, de sneeuw kwam soms tot aan zijn knieën. Ook rolde hij op zijn buik langs ravijnen omdat het pad nog helemaal vol lag met alle afgebroken takken etc van de hele winter. Hij heeft zelfs boomtakken af moeten snijden met zijn mes. De meest avontuurlijk etappe tot nu toe dus en ook de meest gevaarlijke zo te horen aan zijn verhalen. Hij is lichamelijk kapot hiervan, en voelt zich net alsof hij zojuist een halve marathon gelopen heeft.
Het lied dat eigenlijk in mijn hoofd zou moeten zitten is Four seasons in one day. Mijn tocht richting de Alpen zat vol harde regen, hagel, een beetje sneeuw en uiteindelijk zon. Het lied dat eigenlijk in mijn hoofd zat,was Doe effe normaal van Normaal. Waarom? Geen idee. Ik blijf achtervolgd worden door slechte muziek die opeens in me opkomt. Ik ga steeds meer richting het hooggebergte. Morgen staat er een zware Alpenetappe voor de deur. Hier in La Garde, vlakbij Sembracher, zit ik in een Gite met een prachtig uitzicht. Het is een familiebedrijf.
Vanmorgen regende het, dus mocht ik, gekleed in mijn groene regenponcho, door het mondaine Montreux marcheren. De gasten van het Palace Hotel keken wat verstoord op toen ik daar voorbij kwam. Montreux heeft het hoog Prince de Lignac-gehalte. Mensen zijn er rijk en delen dat graag met anderen. Het was leuk om daar eens een kijkje te nemen. Na Montreux en Villeneuve liet ik het meer achter me en vervolgde ik mijn weg in de richting van Aigle. Dat was meteen een stuk minder mondain, maar ook mooi. De hoge bergen doe ik de afgelopen dagen voor me zag liggen, zag ik nu om me heen opdoemen.
Route vandaag: Van Epalignes naar Vevey, 24 km via Lausanne, Lutry, Cully, Rivaz en Saint Saphorin.
Kathedraal Lausanne:
Het is prachtig weer vandaag. Voor het eerst in tijden had ik weer zonnebrand nodig. Hierdoor ( het mooie weer, niet de zonnebrand) waren er ook meer mensen op straat. Ik kan nu zeggen dat de Zwitsers die ik ben tegengekomen bijzonder vriendelijk en hartelijk zijn. Vanmorgen kreeg ik een vorstelijk ontbijt van Madame Nicolet. Het bleek nodig. Ik moest niet alleen flink klimmen vandaag, ik moest ook een zelfbedachte en daardoor risicovolle route volgen. Het lukte allemaal automatisch vandaag en rond half 3 kwam ik via een bospad Epalinges binnengelopen.
Van Yverdon-les-Bains naar Chavornay via Chamblon, Mathod en Orbe. Een afstand van 23 kilometer.
Aanstaande zondag zou hij de St. Bernhardpas oversteken.
Bron Wikipedia:
