Dag lieve Bertie

Bertie was een trouwe NGNG volger en steunde ons.
Altijd één van de eerste met reageren onder de verhalen die we delen via social media, met lieve woorden, omdat ze het de andere begunstigden zo hard gunde dat hun wens uit zou komen.
Het viel al op dat er steeds minder reacties kwamen van haar, tot het echt stil werd.

Afgelopen donderdagavond laat, stuurden haar zonen Jeroen en Kevin een spoed wens in.

Onze prachtige, lieve, humorvolle, zorgzame, altijd en voor iedereen klaar-staande moeder, Bertie, wordt al jaren geteisterd door verschillende vormen kanker (keel, slokdarm, long en nu buikvlies).
Dit naast al heel lang mantelzorger te zijn geweest voor haar man, die lijdt aan vasculaire dementie. Sinds haar behandeling voor slokdarm- en longkanker moest hij helaas noodgedwongen naar een verzorgingshuis verhuizen, zodat onze moeder ook daadwerkelijk ziek kon zijn en kon herstellen van de chemo-en immunotherapie.
Ook dit was weer een kwestie van ’t beste van twee kwaden en het viel haar dan ook ontzettend zwaar. Ze had hem en zichzelf beloofd om hem tot het (zijn) einde te verzorgen en er voor hem te zijn.
Dat ze dit nu voor hem niet af kan maken, valt haar wederom hartbrekend zwaar. Heel haar leven stond ze voor iedereen klaar en zelfs nu haar eigen einde zo pijnlijk en nabij is, blijft ze dat trouw.

Helaas is 8 januari jl. gebleken dat al haar harde werk om te doen wat goed voor haar was, alle behandelingen van de afgelopen ca. 13 jaar (bestralingen, operaties, chemo’s, immuno’s) en immer goede hoop houden, niet voldoende zijn geweest. Na dit nieuws is ze zo snel, zo hard achteruit gegaan, dat ze gesloopt door alles moet opgeven. Het laatste en enige waar ze nog iets over te zeggen heeft, is hoe haar leven eindigt. Dit wil ze graag in eigen hand hebben en daarvoor krijgt ze gelukkig alle steun van haar lieve en zeer betrokken huisarts sinds jaren en de longarts die haar al een aantal jaar behandelt en ondersteunt en iedereen om haar heen.
Het groene licht voor euthanasie is vandaag gegeven, maar voor het zover is zou ze heel graag nog eens iets anders tot in haar botten willen voelen doordringen, dan alle pijn en ellende.
Ze vindt het ‘Bloemenduet’ uit de opera Lakmé en Barcarolle van Offenbach ontzettend mooi. Deze stukken hebben haar vaak geholpen om haar weggestopte verdriet over de situatie met en van haar man en haar eigen ziek-zijn te kunnen voelen en stukje bij beetje te accepteren.
Als het kan, zou ze deze stukken graag nog één keer van dichtbij en live horen en vooral ook voelen.

Ik snap dat het zeer kort dag is en dat jullie altijd ‘above and beyond’ gaan in jullie pogingen om wensen uit te laten komen.
Het zou ontzettend mooi zijn als we dit onze moeder nog kunnen laten ervaren. Ik verneem het graag als er nog iets nodig is.

Liefste groet,
Kevin en Jeroen

Die avond laat heb ik nog meteen contact met Jeroen gehad en vrijdagochtend vroeg ook om de details door te nemen, want er moest goed bekeken worden wat Bertie nog wel en niet aan zou kunnen en hoe we het voor haar zo fijn en mooi mogelijk konden maken.

Als er een spoed wens komt, schakelen we binnen NGNG altijd snel; afspraken worden verzet want wat kan wachten, zal moeten wachten.
Voor ons vanzelfsprekend maar ben elke keer weer verbaasd hoe andere mensen dit ook willen doen.
De bereidwilligheid van mensen om (mee) te helpen, door berichten te delen, mee te zoeken of zelf mee te werken, is hartverwarmend.
Elke keer weer.

Om 06:30 werd mijn eerste oproep voor hulp gedeeld om met spoed muzikanten te vinden die deze stukken konden zingen en spelen en iets na 09:00 waren ze al gevonden.
Had een zeer fijn gesprek met Fenna Ograjensek, sopraan en bekend om haar warme stemgeluid, die meteen zei: ‘Dit gaan we doen’.
Zij regelde nog 2 muzikanten en we spraken af dat we de volgende dag om 15:00 bij Bertie zouden zijn voor een intiem optreden.

Bertie ging zaterdag steeds verder achteruit maar ze wist dat we zouden komen en wilde dit heel graag, nog één keer deze opera muziek live kunnen horen.
En voelen.

Toen Imke, de artiesten en ik bijna bij haar huis in Limburg waren, belde haar zoon.
Bertie ging veel te hard achteruit, de arts was al gebeld en het optreden kon niet meer doorgaan.

Niet heel lang daarna heeft ze, met haar zonen naast haar zijde, los moeten laten.

Lieve Bertie, het spijt me dat het ons niet is gelukt om jou nog van jouw lievelingsmuziek te kunnen laten genieten.
We hadden het je zo gegund, nadat jij jarenlang al die andere mensen alles zo hard gunde.
Maar we vinden het fijn dat je in ieder geval wist, hoeveel mensen meteen bereid waren, dit zo mooi mogelijk voor jou te regelen.

Alle kracht en liefs gewenst aan haar familie.
Ellen, en het team van NGNG