Een update over Dora Anna, met goed nieuws! Geschreven door haar dochter.

Wat hebben we een reis achter de rug. We zijn nog steeds onderweg, maar we zijn al ver gekomen. Een barre tocht soms, maar ook veel mooie momenten. Zoals aan het begin toen we van NGNG te horen kregen dat ze ons gingen helpen geld in te zamelen voor Dora Anna’s behandelingen.
Zo dankbaar voelden we ons dat Dora Anna daardoor echt een kans op genezing of verlenging van en kwaliteit van leven kon krijgen!
Maar we moesten het avontuur nog wel ondergaan.

Door de hyperthermiën kwam Dora Anna wonderwel de eerste chemo periode door. Vlak voor de Hipec operatie, die ze alleen in België kon krijgen, onderging ze nog een Total body hyperthermie. Daarvan kreeg ze een extra energie boost en die bleek ze achteraf hard nodig te hebben gehad.

Het ziekenhuis in Gent was veel ouderwetser dan in Nederland. Gefascineerd liepen we daar rond, Dora Anna en haar twee dochters. Maar we hadden alle vertrouwen in de kundigheid van onze ‘dokter Wouter’, zoals hij door z’n collega’s werd genoemd (en stiekem door ons ook). Mijn zusje en ik huurden een onderkomen in Gent zodat we elke dag bij onze moeder konden zijn om haar te steunen.

De dag van de operatie was tergend spannend. We wisten dat het een tijd zou duren, maar 13 uur lang was het echt een kwelling om steeds maar niks te horen. Toen het verlossende telefoontje kwam waren we opgelucht dat ze het had overleefd en dat de operatie gelukt was, maar we schrokken ook omdat de situatie in haar buik toch tegen was gevallen. Honderden bolletjes had de arts verwijderd en ook veel orgaanweefsel. Daarna kwam de Hipec spoeling en die was dus echt wel nodig gezien de situatie. De arts heeft ook een tijdelijke stoma aan moeten leggen om de overgebleven organen te ontlasten.

Er volgde een langzaam herstelproces waarin Dora Anna ontzettend veel beproevingen heeft doorstaan. Zo waren er complicaties met de longen en had ze de pech een kamergenoot te hebben die professioneel klaagster was. Drie weken lang tetterde die van vroeg tot laat door.
Maar we maakten er toch het beste van, we vierden elk vooruitgangetje en koelden Dora Anna’s rug met sneeuwballen van buiten. Ze had namelijk enorme behoefde aan koeling. De mooie stad gaf ook wat afleiding aan ons als we niet bij ons moeder waren buiten de bezoektijden.

Eindelijk ontslagen en weer in Nederland aangekomen begon Dora Anna uitdrogingsverschijnselen te krijgen doordat haar stoma alles wat ze at en dronk vrijwel gelijk uitscheidde zonder er veel van op te kunnen nemen. Daardoor werd ze ook hier meerdere malen opgenomen in het ziekenhuis. Eigenlijk was het een zegen want ze kwam zo tot rust in de luxe van de Nederlandse ziekenhuis omgeving, met eigen kamer en fijne goede verplegers! Die voelden door haar veelvuldige verblijf echt een beetje als vrienden.

Op een gegeven moment begon ze ook weer veel te tekenen. Prachtige werken kwamen er uit haar handen! Het was nog wel spannend, want doordat ze erg verzwakt was geraakt kon ze niet direct weer aan de chemo. Uiteindelijk mocht ze naar huis met een infuus dat ze dag en nacht in een rugzakje bij zich kon dragen en kon ze aan de kuur beginnen. Met haar backpack kon ze dan ook naar de hyperthermie in Amsterdam. Het was een hobbelige weg en af en toe moest er een bloedtransfusie aan te pas komen. Maar vorige week was de laatste chemo en nu kan ze daar wat van bijkomen. We hebben net ook de uitslag van de ct scan gekregen en die zag er goed uit!

Er komt nog een operatie aan om de stoma op te heffen. Daar kijkt Dora Anna erg naar uit want als het goed is verdwijnt dan haar constante dorst, neemt haar lichaam weer voedingstoffen op en kan ze weer normaal naar het toilet. Gelukkig willen ze deze operatie in Nederland doen en hoeven we niet weer helemaal naar België hiervoor.

We zijn erg druk met het zo goed mogelijk doorkomen van deze turbulente tijd, maar we ervaren zoveel liefde en steun van alle mensen die achter ons staan! We houden voor iedereen die ons wil volgen nog steeds een blog bij (http://doraannavdwal.tumblr.com) en veel mensen sturen naar aanleiding daarvan leuke kaartjes en cadeautjes met de post.

De wetenschap dat zoveel mensen gedoneerd hebben aan NGNG om ons te helpen is nog steeds ongelofelijk hartverwarmend! Het is een krachtige wind in onze zeilen die ons vooruit helpt deze tijd. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is wat NGNG doet! Als je op het punt bent dat je denkt dat er weinig hoop meer is, heb je geen kracht meer om er tegenaan te gaan. Als je dan mensen tegenkomt die je willen helpen en met hun vuurtje bekenden en onbekenden aanwakkeren dat ook te doen, dan is dat het meest waardevolle wat er maar op je pad kan komen. Of het nu wel of niet goedkomt, je krijgt dan in ieder geval alle kans en merkt dat je er nooit alleen voor hoeft te staan!

Tjitske.