Egbert loopt naar Rome, inclusief keelontsteking… dag 94! (Nog maar 6 te gaan!)

Vandaag: Montefiascone – Viterbo, 19 km.

Niet echt door een andere plek gekomen. Vanmorgen, voor ik wakker werd, droomde ik dat ik op een boot zat. Ik leunde voorover om de vis, die ik in mijn handen had, de boot in te slepen. Ik keek van een afstandje op mezelf neer en zag dat het een kwestie van tijd was. Toch viel ik in het water, waar ik uiteraard geen adem kon halen. Benauwd werd ik wakker. In de spiegel zag ik even later dat mijn huig en de rechterkant van mijn keel rood en opgezet waren. De eerste farmacia die ik tegenkwam was er een met een dokter bij inbegrepen. Conclusie: keelontsteking. Vreemd, want ik heb pas nog een antibioticakuur voor mijn oor afgesloten. Toch een keelontsteking. En een flinke ook. Ik was zo benauwd doordat mijn huig zo dik is, dat hij voor mijn luchtpijp zit. Hoe kom ik hier nu weer aan? Ik ben blijkbaar niet zo gezond als ik me voel. Een nieuwe antibioticakuur is het gevolg. Ik heb hier eigenlijk niet zoveel zin in. Redelijk verdwaasd liep ik door Viterbo, waar veel politie met mitrailleurs op de been is. Ook zijn alle vuilnisbakken dichtgeplakt. Geen idee wat er aan de hand is. Onderweg was het weer prachtig. Ik heb er, ondanks mijn kaak, ook echt van genoten. Het is niet zo heuvelachtig meer en, in tegenstelling tot wat mijn boek zegt, loop ik niet langs een drukke weg. Dat is veranderd en daar ben ik blij om. De droom snapte ik pas later: de vis die ik wil vangen is mijn einddoel: aankomen in Rome. Het lijkt makkelijk te kunnen, maar er gebeurt iets, zodat het lastiger wordt. Maar als ik van een afstandje op mezelf kijk, zie ik dat het best kan. Morgen loop ik gewoon verder en woensdag kom ik in Rome aan. Al is het het laatste wat ik doe!

Held! Wij wensen jou heel veel beterschap!