Corine en haar gezin naar Danny Vera

Mijn naam is Corine van Knijff, 56 jaar en geboren en getogen in Zaltbommel. Ik heb 3 kinderen,  Youri 27, Ilja 23 en Moira 16.

In maart 2021 kreeg ik plotseling een heftige borstontsteking. Ik had veel pijn, de borst werd 2 cupmaten groter en was bont en blauw. Gelijk naar de huisarts die schreef een antibioticakuur voor. Dat hielp niet, dus weer een antibioticakuur. Het werd eigenlijk alleen maar erger. Na 4 weken eindelijk doorgestuurd naar een oncoloog in het JBZ in Den Bosch. Na vele onderzoeken de diagnose.  Mastitis carcinomatosa!  Een zeer zeldzame en zeer agressieve vorm van borstkanker. Mijn wereld stortte in. Het behandelplan werd gemaakt en 28 dagen na de diagnose had ik mijn eerste chemo en immunokuur, daarna volgde nog een amputatie en 15 bestralingen.

Dit was een zware periode, maar het hielp, in april 2022 was ik klaar en ze konden niets meer vinden. De kanker was “weg”!
Ik kon weer langzaam gaan opbouwen met mijn werk als cateringmedewerkster.
Dat ging een paar maanden goed, tot ik in augustus opeens onverklaarbare, vreemde en afschuwelijke rugpijn kreeg.

Ik werd bang, wat als de kanker alweer terug was? Ik ging gelijk naar de huisarts, die dacht aan een overbelaste rugspier. Oké  dacht ik, hij zal het wel weten. Tig keer naar fysiotherapie geweest, maar dat hielp allemaal niet. Ondertussen kreeg ik steeds meer pijnstillers van de huisarts.  Werken met deze rugpijn was onmogelijk, dus wéér kwam ik volledig thuis te zitten, terwijl ik net aan het opbouwen was. Een scan wilde de huisarts niet maken, want het was echt een overbelaste rugspier hield hij vol. Mijn oncologie verpleegkundige dacht er hetzelfde over. Ik werd ook steeds zwakker. In februari 2023 begon ik ineens af te vallen, het eten ging steeds moeilijker. De huisarts dacht aan stress  Ik was ook helemaal uitgeput. Ik liep al 6 maanden met deze verschrikkelijke pijn en kon echt niet meer. Toen ik in maart nog maar 49 kilo woog, ben ik huilend en wanhopig wéér bij de huisarts binnengevallen en gezegd,  voor de zoveelste keer, dat ik echt niet meer kon, ik was op! Fysiek en mentaal. 

Eindelijk werd ik doorgestuurd voor een echo van de buik. Ik werd na na 7 maanden pijn en steeds zieker voelen, eindelijk gehoord. Na uiteindelijk nog veel meer scans kreeg ik de diagnose. Alvleesklierkanker!  En dat is niet de beste kanker, kan ik je vertellen.
Mijn wereld stortte wéér in! 2 soorten kanker binnen 2 jaar tijd. Waarom? Waarom ik? Hoe dan?`
Er was evt een heel zwaar behandelplan met een ienimini slagingskans. Ik zou eerst 8 zware chemo’s (15% kans op succes) krijgen en daarna evt een hele zware operatie ( 3% kans op succes).

Voor deze behandelingen moet je in een hele goede conditie zijn. Dat ben ik niet. Op het moment van dit schrijven weeg ik nog 48 kilo. Ik kan bijna niet eten en ben al zo ontzettend verzwakt. Wandelen moet met een rolstoel, omdat mijn conditie en lijf heel hard achteruit gaan. Deze behandeling overleven gaat me niet lukken, waarschijnlijk val ik al na de eerste chemo dood meer, zo zwak ben ik momenteel. Ook mentaal kan ik dit traject niet aan. Ik trek het niet om 2 x achter elkaar in deze ellende te zitten. Tegen deze kanker ben ik niet opgewassen, hij vreet je op! Ik ga dit behandelplan dan ook niet doen. Ik kies voor rust en lekker thuis bij mijn gezin te zijn voor de tijd die mij nog rest.

Hoelang ik nog heb kon de oncoloog niet echt beantwoorden. Maanden tot weken! Wat voel je zelf?  Vroeg de oncoloog.  Ik denk weken.  Ik ga zo ontzettend snel achteruit en heb al veel hulp nodig.

Vanavond heb ik en mijn gezin een lichtpuntje in deze zware tijd. Dankzij de stichting No Guts No Glory gaan we naar Danny Vera. Het liedje “rollercoaster” heeft veel voor ons betekent de afgelopen 2 jaar. Vanavond gaan we mooie herinneringen maken met elkaar en die neemt niemand ons meer af. Ik vind het zo fantastisch dat een kennis van ons deze wens heeft ingestuurd. Zo ontzettend hartverwarmend hoe lief iedereen is en probeert om de tijd die we nog samen hebben zo leuk mogelijk te maken. 

Ik heb er geen woorden voor.
Leef nu het nog kan lieve mensen. Het kan zomaar ineens over zijn.

Liefs Corine

Wij wensen Corine en haar gezin een heel mooie avond toe en dat jullie hier samen intens van mogen gaan genieten.

Muzikale wensen zoals die van Corine zijn alleen mogelijk door middel van donaties. Help jij mee om nog meer muzikale wensen uit te laten komen?

Dank je wel!
Het maakt echt verschil.